Σκέψεις...

Η γλώσσα των τεχνοκριτικών είναι συνήθως αυτό-επικοινωνιακή σε αντίθεση με την ίδια την τέχνη που το ζητούμενο της είναι η επικοινωνία. Γιατί;

Μια γλώσσα δεν μπορεί να είναι, εξ’ ορισμού, αυτό-επικοινωνιακή, γιατί έχει ένα κώδικα ανάγνωσης. Αυτός ο κώδικας είναι που πρέπει να αποκωδικοποιήσουμε και αυτό χρειάζεται ένα είδος γνώσης που μπορεί να αποκτηθεί στη προκειμένη περίπτωση, μέσα από την ιστορίας της τέχνης. Σίγουρα η γλώσσα μας πολλές φορές είναι αφηρημένη η δυσνόητη, μέχρι και φιλολογίζουσα αυτό βέβαια δεν οφείλεται πάντα στην «άγνοια» του αναγνώστη αλλά και στην αδυναμία του ιστορικού να αναπτύξει μια σαφή προσέγγιση. Όσο για το ζητούμενο της τέχνης θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω. Το ζητούμενο, για τον καλλιτέχνη αρχικά, είναι η υλοποίηση μιας ιδέας. Το αποτέλεσμα της ιδέας μπορεί να είναι επικοινωνίσιμο αλλά και αυτό δεν είναι προυπόθεση.

Συμβαίνει ο ιστορικός, θεωρητικός, κριτικός της τέχνης να συμβάλει στο έργο του καλλιτέχνη προκειμένου να ενταχθεί στη τάση που εκείνος υποστηρίζει;

Συμβαίνει, αλλά όχι απαραίτητα για λόγους ένταξης, αλλά γιατί μέσα από τον διάλογο, μπορεί να προκύψουν ερωτώ-απαντήσεις που είναι και για τους δύο αναγκαίες είτε για την εξέλιξη του έργου είτε για την εξέλιξη της σκέψης. Ξέρετε και εμείς έχουμε ανάγκη να εκφράσουμε απορίες, αγωνίες, ερωτήματα. Προσωπικά όταν η σχέση καλλιτέχνη-ιστορικού γίνεται αμφίδρομη, τότε πλέον αναπτύσσεται μια δυνατή ταύτιση αντίληψης ακόμα και όταν υπάρχουν διαφορές Για μένα αυτές οι στιγμές είναι μοναδικές και συγχρόνως πολύ δημιουργικές.

Σκεφτήκατε ποτέ ότι θα θέλατε να είστε ο δημιουργός;

Όχι, γιατί απλούστατα, δεν έχω μετανιώσει ούτε μια στιγμή για αυτή την επαγγελματική μου επιλογή Θα έλεγα ότι έχω την πολυτέλεια μέσα απ’ αυτή την επιλογή μου, να ανανεώνω συνέχεια τη περιέργεια μου, με την ευρεία έννοια. Όσο για του λόγου το αληθές δεν είμαι ικανή να τραβήξω ούτε μια ίσια γραμμή!

Τι χαρακτηρίζει τον πραγματικό συλλέκτη;

Η κατευθυντήρια γραμμή που ορίζει την επιλογή. Ένας συλλέκτης που θέλει να θεωρείται σοβαρός, θέτει περιορισμούς που μπορεί να αφορούν μια χρονική περίοδο ένα κίνημα, ένα καλλιτέχνη.

Με ποια κριτήρια επιλέγετε τους καλλιτέχνες και με ποια κριτήρια θα αγοράζετε ένα έργο;

Μ’ αρέσει να ανακαλύπτω καλλιτέχνες που δεν ξέρω, όχι βέβαια ότι αυτό πάντα βοηθάει… Βέβαια με το χρόνο συνειδητοποιώ ότι οι περισσότερες επιλογές μου έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, τη λιτότητα, κοινωνικά ή πολιτικά μηνύματα, πάντως σίγουρα όχι διακοσμητικά έργα, φλύαρα, in!
Όταν όμως το θεωρώ απαραίτητο, δεν διστάζω να συνεργαστώ με γνωστότερους καλλιτέχνες ώστε να έχω μια πιο ολοκληρωμένη παρουσίαση. Πάντως δεν έχω το σύνδρομο του εντυπωσιάζειν.
Όσο για τον τρόπο επιλογής ενός έργου, σίγουρα την επιλογή μου την επηρεάζει και η επαγγελματική σχέση μου με την τέχνη. Συνήθως προτιμώ νέους καλλιτέχνες, οι οποίοι σύμφωνα πάντα με τη δική μου γνώμη, είναι μελλοντικές αξίες. Νοιώθω σαν Χρηματιστής! Αν θέλετε, είναι και ένα είδος πρόκλησης προς εμένα την ίδια! Νοιώθω ιδιαίτερη ικανοποίηση να τους παρακολουθώ, πολλές φορές εκ του μακρόθεν…

Γιατί δεν διαπρέπουν γυναίκες στον εικαστικό, χώρο ως δημιουργοί;

Υπάρχουν γυναίκες που έχουν διαπρέψει, αλλά αναλογικά είναι μικρότερος ο αριθμός. Νομίζω ότι έχει να κάνει με προτεραιότητες που στη γυναίκα, γενικά, είναι διαφορετικές από τον άνδρα. Το Εγώ του νεαρού αγοριού είναι δομημένο σύμφωνα με την μελλοντική επαγγελματική ζωή, όλα τα άλλα ακολουθούν. Η γυναίκα έχει να «τακτοποιήσει» ρόλους και να αφοσιωθεί σε κάποιους απ’ αυτούς. Ο δρόμος είναι μεγαλύτερος και πιο δύσκολος. Οι γυναίκες δημιουργοί που έχουν αφοσιωθεί στο έργο τους, έχουν θυσιάσει συνήθως κάτι εξίσου σημαντικό…

Αν η Θεσσαλονίκη ήταν ένας ζωγραφικός πίνακας, τίνος ζωγράφου-εποχής-ρεύματος θα ήταν;

Ένας ζωγραφικός πίνακας! Θα μου επιτρέψετε να δημιουργήσω, έστω και με τη φαντασία μου! Θα ήταν αφαιρετικός, με σκούρα χρώματα, όπου τα χιλιάδες κίτρινα φώτα θα ιχνογραφούν τις καμπύλες, τις κάθετες και οριζόντιες γραμμές της πόλης. Ίσως να ήταν και φωτογραφία Ποιανού καλλιτέχνη; Δεν ξέρω, ίσως του Turner, ίσως κάποιου σύγχρονου που δεν τον γνώρισα ακόμα!